بخیه یا سوچور حلقههای نازکی از نخ هستند که برای بستن زخمهایی همچون زخمهای ناشی از تصادف، آسیبدیدگی یا عملجراحی استفاده میشوند. بخیه لبههای زخم را بهم نزدیک میکند و آن را میبندد.
همانند انواع زخمها این احتمال وجود دارد که در بخیهها یا اطراف آنها عفونت ایجاد شود. در این مقاله به بررسی علل بروز عفونت، اقدامات لازم جهت درمان و پیشگیری از بروز آن میپردازم. همچنین به این سؤال رایج که " از کجا بفهمیم بخیه عفونت کرده است ؟" پاسخ میدهیم.
درصورتیکه بخیهها دچار عفونت شوند علائم زیر بروز میکنند:
پوست یک مانع طبیعی در برابر عفونت است. میکروبها به راحتی نمیتوانند از پوست سالم عبور کنند.
اما زمانیکه پوست دچار آسیبدیدگی شود تقریباً هیچ مانع طبیعی در برابر ورود میکروبها وجود ندارد و میکروبها میتوانند به راحتی از طریق زخم وارد بدن شوند. فرد آسیبدیده مستعد ابتلا به عفونت ناشی از میکروبهایی است که به طور طبیعی روی پوست یا در محیط اطراف قرار دارند.
شایعترین علت بروز عفونت باکتریها هستند. انواع باکتریهایی که سبب بروز عفونت میشوند عبارتند از: گونههای استرپتوکوک، استافیلوکوک و سودوموناس.
از جمله عوامل دیگری که خطر بروز عفونت بخیه را افزایش میدهند میتوان به موارد زیر اشاره کرد؛
درصورتیکه هریک از نشانههای بخیه عفونت کرده را تجربه کردید باید در اولین فرصت به پزشک مراجعه کنید.
اگر بخیه عفونت کرده درمان نشود عفونت به دیگر بخشهای پوست یا بدن سرایت میکند که عوارضی مانند تشکیل آبسه، سلولیت (عفونت باکتریایی) یا حتی سپسیس (عفونت خون) را در پی دارد.
گاهی ممکن است پزشک به منظور تشخیص باکتری عامل عفونت از ترشحات بخیه عفونت کرده نمونهبرداری کند.
زمانیکه بروز عفونت باکتریایی تأیید شد پزشک آزمایش حساسیت به آنتیبیوتیک را اجرا میکند تا تشخیص دهد کدام آنتیبیوتیکها را برای درمان عفونت مؤثر هستند.
درصورتیکه پزشک به بروز عفونت قارچی مشکوک باشد دیگر آزمایشها و روشهای کشت میکروب را به کار گرفته میشوند.
اگر عفونت کوچک یا موضعی باشد پزشک یک کرم آنتیبیوتیک برای محل عفونت تجویز میکند اما درصورتیکه عفونت جدیتر باشد یا نواحی بیشتری را درگیر کرده باشد پزشک آنتیبیوتیکهای خوراکی را تجویز میکند.
پزشکان بر اساس نتایج آزمایش حساسیت به آنتیبیوتیک بهترین و مؤثرترین آنتیبیوتیکها را برای درمان عفونت تعیین میکنند.
برای درمان عفونتهای بسیار شدید باید از آنتیبیوتیکهای وریدی استفاده کرد یا بافت مرده ( یا بافتی که در حال از بین رفتن است) را طی یک عملجراحی جدا کرد.
در بیشتر موارد سفالکسین برای عفونت بخیه تجویز میشود.
با رعایت کردن نکات زیر میتوان از بروز عفونت در بخیهها پیشگیری کرد:
حداقل تا 24 ساعت باید بخیه ها را خشک نگه داشت. از پزشک خود سؤال کنید چه زمانی رسیدن رطوبت به بخیهها بلامانع است. در دوره بهبود از حمام کردن در وان و شنا کردن خودداری کنید.
حتماً بعد از رسیدن رطوبت به بخیهها به آرامی با یک حوله تمیز آنها را خشک کنید.
درصورتیکه بخیهها پانسمان شدهاند طبق دستور پزشک آن را بردارید، با استفاده از صابون و آب گرم بخیهها را تمیز کنید و سپس با یک حوله تمیز آنها را خشک کنید.
اگر باید به بخیهها دست بزنید حتماً قبل از انجام این کار دستهای خود را بشوید چرا که به طور طبیعی یک سری باکتری روی پوست و ناخنها زندگی میکند. خاراندن یا دستکاری کردن بخیهها منجر به بروز عفونت میشود.
ورزش کردن به ویژه ورزشهای تماسی به بخیهها فشار وارد کرده و موجب پارگی آنها میشوند. از پزشک خود سؤال کنید که چه زمانی میتوانید فعالیتهای فیزیکی خود را همانند قبل شروع کنید.
بیشتر بخیههای عفونت کرده با مصرف آنتیبیوتیکهای خوراکی یا موضعی و بدون عوارض طولانی مدت با موفقیت درمان میشوند.
درصورتیکه علائمی همچون قرمزی، التهاب، افزایش درد یا ترشحات چرک و خون در بخیهها یا اطراف آنها پدیدار شدند فوراً به پزشک مراجعه کنید.
اگر عفونت درمان نشود به دیگر قسمتهای بدن سرایت میکند و عوارض شدیدی را به همراه خواهند داشت حتی گاهی فوت بیمار را منجر میشوند.
بهترین راه پیشگیری از بروز عفونت در بخیهها این است که در دوره بهبود آنها را خشک و تمیز نگه داریم و به آنها بیدلیل دست نزنیم
بخیه یا سوچور حلقههای نازکی از نخ هستند که برای بستن زخمهایی همچون زخمهای ناشی از تصادف، آسیبدیدگی یا عملجراحی استفاده میشوند. بخیه لبههای زخم را بهم نزدیک میکند و آن را میبندد.
همانند انواع زخمها این احتمال وجود دارد که در بخیهها یا اطراف آنها عفونت ایجاد شود. در این مقاله به بررسی علل بروز عفونت، اقدامات لازم جهت درمان و پیشگیری از بروز آن میپردازم. همچنین به این سؤال رایج که " از کجا بفهمیم بخیه عفونت کرده است ؟" پاسخ میدهیم.
درصورتیکه بخیهها دچار عفونت شوند علائم زیر بروز میکنند:
پوست یک مانع طبیعی در برابر عفونت است. میکروبها به راحتی نمیتوانند از پوست سالم عبور کنند.
اما زمانیکه پوست دچار آسیبدیدگی شود تقریباً هیچ مانع طبیعی در برابر ورود میکروبها وجود ندارد و میکروبها میتوانند به راحتی از طریق زخم وارد بدن شوند. فرد آسیبدیده مستعد ابتلا به عفونت ناشی از میکروبهایی است که به طور طبیعی روی پوست یا در محیط اطراف قرار دارند.
شایعترین علت بروز عفونت باکتریها هستند. انواع باکتریهایی که سبب بروز عفونت میشوند عبارتند از: گونههای استرپتوکوک، استافیلوکوک و سودوموناس.
از جمله عوامل دیگری که خطر بروز عفونت بخیه را افزایش میدهند میتوان به موارد زیر اشاره کرد؛
درصورتیکه هریک از نشانههای بخیه عفونت کرده را تجربه کردید باید در اولین فرصت به پزشک مراجعه کنید.
اگر بخیه عفونت کرده درمان نشود عفونت به دیگر بخشهای پوست یا بدن سرایت میکند که عوارضی مانند تشکیل آبسه، سلولیت (عفونت باکتریایی) یا حتی سپسیس (عفونت خون) را در پی دارد.
گاهی ممکن است پزشک به منظور تشخیص باکتری عامل عفونت از ترشحات بخیه عفونت کرده نمونهبرداری کند.
زمانیکه بروز عفونت باکتریایی تأیید شد پزشک آزمایش حساسیت به آنتیبیوتیک را اجرا میکند تا تشخیص دهد کدام آنتیبیوتیکها را برای درمان عفونت مؤثر هستند.
درصورتیکه پزشک به بروز عفونت قارچی مشکوک باشد دیگر آزمایشها و روشهای کشت میکروب را به کار گرفته میشوند.
اگر عفونت کوچک یا موضعی باشد پزشک یک کرم آنتیبیوتیک برای محل عفونت تجویز میکند اما درصورتیکه عفونت جدیتر باشد یا نواحی بیشتری را درگیر کرده باشد پزشک آنتیبیوتیکهای خوراکی را تجویز میکند.
پزشکان بر اساس نتایج آزمایش حساسیت به آنتیبیوتیک بهترین و مؤثرترین آنتیبیوتیکها را برای درمان عفونت تعیین میکنند.
برای درمان عفونتهای بسیار شدید باید از آنتیبیوتیکهای وریدی استفاده کرد یا بافت مرده ( یا بافتی که در حال از بین رفتن است) را طی یک عملجراحی جدا کرد.
در بیشتر موارد سفالکسین برای عفونت بخیه تجویز میشود.
با رعایت کردن نکات زیر میتوان از بروز عفونت در بخیهها پیشگیری کرد:
حداقل تا 24 ساعت باید بخیه ها را خشک نگه داشت. از پزشک خود سؤال کنید چه زمانی رسیدن رطوبت به بخیهها بلامانع است. در دوره بهبود از حمام کردن در وان و شنا کردن خودداری کنید.
حتماً بعد از رسیدن رطوبت به بخیهها به آرامی با یک حوله تمیز آنها را خشک کنید.
درصورتیکه بخیهها پانسمان شدهاند طبق دستور پزشک آن را بردارید، با استفاده از صابون و آب گرم بخیهها را تمیز کنید و سپس با یک حوله تمیز آنها را خشک کنید.
اگر باید به بخیهها دست بزنید حتماً قبل از انجام این کار دستهای خود را بشوید چرا که به طور طبیعی یک سری باکتری روی پوست و ناخنها زندگی میکند. خاراندن یا دستکاری کردن بخیهها منجر به بروز عفونت میشود.
ورزش کردن به ویژه ورزشهای تماسی به بخیهها فشار وارد کرده و موجب پارگی آنها میشوند. از پزشک خود سؤال کنید که چه زمانی میتوانید فعالیتهای فیزیکی خود را همانند قبل شروع کنید.
بیشتر بخیههای عفونت کرده با مصرف آنتیبیوتیکهای خوراکی یا موضعی و بدون عوارض طولانی مدت با موفقیت درمان میشوند.
درصورتیکه علائمی همچون قرمزی، التهاب، افزایش درد یا ترشحات چرک و خون در بخیهها یا اطراف آنها پدیدار شدند فوراً به پزشک مراجعه کنید.
اگر عفونت درمان نشود به دیگر قسمتهای بدن سرایت میکند و عوارض شدیدی را به همراه خواهند داشت حتی گاهی فوت بیمار را منجر میشوند.
بهترین راه پیشگیری از بروز عفونت در بخیهها این است که در دوره بهبود آنها را خشک و تمیز نگه داریم و به آنها بیدلیل دست نزنیم
درباره این سایت